Yeşil
pazarlama kavramı ilk defa 1975 yılında Amerikan Pazarlama Birliği’nin organize
ettiği “ekolojik pazarlama” başlıklı bir seminerde ele alınmıştır. Bu seminerde
çeşitli disiplinlerde yer alan üyelerin katılımları sonucu pazarlamanın ekolojik
çevreye verdiği tahribatlar incelenmiş ve konu tartışmaya açılmıştır.[1]Doğal kaynakların
bulunduğu yer olarak çevre, ekonomik gelişmeyi etkileyen ve canlıların hayati ihtiyaçlarını
karşılayan bir üretim alanı ve yaşamı doğrudan etkileyen bir estetik unsurudur.
Çevrenin sunduğu olanaklar, ekonomik faaliyet sürecinde üretim ve birey tarafından
doğrudan tüketim için kullanılmaktadır. Üretim süreci doğada ham madde olarak bulunan
kaynakları, ürün ve hizmete dönüştürerek kullanıma sunmaktadır. Ekonominin çevre
sorunlarına dâhil edilmesi kirlenmenin vazgeçilmez bir sonucudur. Üretim mutlaka
kirletmektedir ve kirlenmeyi tümüyle ortadan kaldırmak da mümkün olmamaktadır.[2] Yeşil
pazarlama insanların ihtiyaçlarını ve arzularını tatmin etmeye istekli değişimlerin
meydana getirilmesi ve kolayca uygulanması amacıyla doğal çevreye en az seviyede
zarar verecek şekilde oluşturulmuş faaliyetler topluluğudur [3]
Yeşil
pazarlama, şimdiye kadar ürünün çevresel özelliklerinin reklâmını yapma şeklinde
tanımlanmıştır. “Çevre dostu”, “geri dönüşebilir”, “doğal”, “ozon dostu” gibi sadece
ürünün çevreci özelliklerini yansıtan birçok kavram, yeşil pazarlama için kullanılmıştır.
Oysa sadece tüketim malları ve hizmetleri değil endüstriyel mallar ve hizmetleri
de kapsayan yeşil pazarlama stratejisi, sadece ürünün değil, tüm pazarlama bileşenlerinin
yeşil olmasını gerektirir. Geleneksel pazarlama tanımı, çevreci bir yaklaşımla yeniden
anlamlandırıldığında, yeşil pazarlama, toplumun istek ve ihtiyaçlarını tatmin etmeye
istekli değişimlerin oluşturulması ve kolayca uygulanması amacıyla doğal çevreye
en az seviyede zarar verecek şekilde oluşturulmasıdır.[4]
[1] Gazanfer Erbaşlar, “Yeşil
Pazarlama”, Paradoks, Ekonomi, Sosyoloji
ve Politika Dergisi, Cilt.1, Sayı:1, 2007, s. 2.
[2]Kazım Yıldız - Şengün Sipahioğlu
- Mehmet Yılmaz, Çevre Bilimi ve Eğitimi,
Gündüz Eğitim ve Yayıncılık, Ankara, 2008, s. 259.
[3]Mert Uydacı, Yeşil Pazarlama, Türkmen Kitabevi,
İstanbul, 2011, s. 130.
[4]Barış Tolga Ekinci, “Yeşil
Pazarlama Uygulamalarında Yaşanan Sorunlar ve Örnek Bir Uygulama”, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler
Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, , İstanbul, 2007, s. 22.
FATİH BİLİCİ
bilicifa@gmail.com
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder